Keppnin um meistaratitilinn var ein sú jafnasta frá upphafi og á lokakafla mótsins áttu fimm lið af sex möguleika á meistaratitlinum. Sigur í síðasta leiknum gegn KR hefði tryggt Skagamönnum úrslitaleiki við Val og Fram.

Góð byrjun í Íslandsmótinu lofaði góðu um framhaldið, en sú von dofnaði smá saman. Það var greinilegt að leikreyndari leikmenn liðsins skorti nauðsynlegan sigurvilja og þeir yngri meiri reynslu.

Það var nokkur bjartsýni á gott gengi sumarið 1981. Í hópnum eru góðir einstaklingar. Þegar á hólminn var komið vantaði meiri stöðugleika í liðið og niðurstaðan var fjórða sætið í deildinni.

Skagamenn kölluðu á George Kirby á nýjan leik og ætluðu honum að snúa við þróun síðustu ára. Ekki höfðu allir trú á því að verið væri að gera rétt í því að fá gamalreyndan þjálfara til að þjálfa nýja kynslóð leikmanna. 

Ekki var yfir mörgum sigrum að státa í fyrstu. Einn forystumaðurinn orðaði það svo „Töp eiga ekki að vera til að lama okkur eða draga úr okkur kjarkinn, heldur þveröfugt, til þess að hvetja til nýrra átaka og nýrra dáða og þá mun sigur vinnast að lokum“.