Liðið var aldrei líklegt til að halda sæti sínu í deildinni og var nær allt mótið í fallsæti. Liðið vann aðeins þrjá leiki og fékk til sín fjölda nýrra leikmanna. Það gaf ekki góða raun og því fór sem fór.

Í allastaði var þetta frá frábært ár fyrir Skagaliðið, þó ekki tækist að verja meistaratitilinn. Liðið ásamt liði Vals höfðu yfirburði yfir önnur lið. Upp úr þessu tímabili stendur þó fyrsti bikarmeistaratitill liðsins og nýtt markamet í deildinni.

Það var hugur í hópnum að gera betur en árið áður. Liðsheildin breyttist lítið milli ára, en þó komu ungir leikmenn meira við sögu, leikmenn sem áttu eftir að láta mikið að sér kveða á næstu árum. Þetta var ár mikilla meiðsla.

Keppnin um meistaratitilinn var ein sú jafnasta frá upphafi og á lokakafla mótsins áttu fimm lið af sex möguleika á meistaratitlinum. Sigur í síðasta leiknum gegn KR hefði tryggt Skagamönnum úrslitaleiki við Val og Fram.

Eftir mikla baráttu um meistaratitilinn var lokaleikurinn sögulegur. Mikil dramatík og ekkert gefið eftir, mikil harka, misnotuð vítaspyrna og slæm meiðsli tveggja lykilmanna Akranesliðsins settu mark sitt á leikinn.